Vandaag in de weekendkrant van het nieuwsblad een uitgebreid artikel over Eloi, ook op internet kunt u dit artikel terugvinden.
www.sportwereld.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=GQRL57IDWagneau Eloi, de Frans-Haïtiaanse killer van Roeselare
,,Ze begrijpen mij hier niet altijd''
Er is een Rocky in Roeselare, maar ze hebben er (soms) ook een Rambo rondlopen. De onwrikbare Wagneau Eloi (32) schiet zo nu en dan afweergordels van de tegenstander onverbiddelijk aan flarden. Dat is hij ook van plan tegen Standard: ,,Hopelijk kan ik de videocassette van die match naar mijn vader opsturen.''
Onwrikbaar is Eloi vooral als het er echt op aankomt. In de duels tegen de toppers, bijvoorbeeld. Toch als hij en zijn zere rechter er zin in hebben. Bij Club Brugge hadden Birger Maertens en co een lastige avond met de halve Haïtiaan. Minstens even onwrikbaar is de spits in het dagelijkse leven. Een collectieve zucht weerklinkt op Schiervelde als het over het gevoel voor stiptheid en de hoeveelheid trainingszweet van hun topscorer gaat. Dat ontaardde even in een discussie met trainer Van Wijk, maar die storm is ondertussen gaan liggen. Vlak voor de Roeselaarse volksverhuis naar Sclessin rekent iedereen op Eloi om het seizoen net dat ietsje meer kleur te geven.
,,Ik zit hier goed bij Roeselare'', zegt Eloi. ,,Ze kennen me hier, ook al begrijpen ze mij niet altijd. Ik weet dat de trainer gelijk heeft als hij zegt dat ik me meer moet inspannen op training. Anderzijds ben ik ook al 32. Ik denk niet dat ik nu nog veel kan veranderen aan mezelf. Op training kàn je ook gewoon niet altijd voluit gaan. Ik heb ook last van een pijnlijke rechtervoet als ik op volle kracht op doel moet trappen. In een match is dat anders, dan denk je daar minder over na. Hoewel ik soms gemakkelijker met links trap om geen pijn te voelen. Weet je, ik ben fysiek labiel. Ik heb al alle mogelijke blessures gehad. Ik ben geen Frank Lampard, die al die matchen na elkaar kan spelen.''
Henry en Trezeguet
Ik kan me voorstellen dat sommigen dat gemakzucht noemen.
,,Je bent niet de eerste die dat zegt. Dat komt door mijn levensstijl. Ik ben onmogelijk nerveus te krijgen. Ook als een arbiter gefloten heeft, weet ik dat ik niks aan zijn beslissing zal veranderen. Mij aanporren in de kleedkamer helpt evenmin. Pas op, ik kan mij wel inzetten, hé. Ik sta er als het moet. Dat heb ik tegen Moeskroen bewezen met mijn vier doelpunten.''
Ik ben wellicht ook niet de eerste die zegt dat je misschien wel hogerop had kunnen komen mits wat meer trainingsarbeid. ,,Ik soms spijt dat ik niet verder geraakt ben, ja. Was ik me als jonge speler blijven ontwikkelen zoals ik deed bij Lens, dan was ik waarschijnlijk tot in de Franse nationale ploeg geraakt. Dat heb ik van mensen uit de entourage van toen. Het was de generatie van Henry en Trezeguet. Het is een groot gebrek van mij. Misschien is het door een teveel aan zelfvertrouwen, ik weet het niet.''
Henry is het gezicht van een antiracismecampagne. Maken racistische opmerkingen jou nerveus?
,,Merkwaardig genoeg ben ik er hier nog van gespaard gebleven. Negeren is het krachtigste wapen. Op het veld mogen idioten alles roepen wat ze willen. Ik luister er niet naar en antwoord ook niet. Maar als er mij iemand op straat verwijt, breek ik zijn gezicht. (fijntjes) Niet omdat het mij nerveus maakt, gewoon om te corrigeren. Als ik racisme zie, denk ik dat de mensheid opgehouden is met evolueren.''
Naar Amerika
Maandag is het in Roeselare de feestdag van Saint-Eloi of Sint-Elooi, de patroonheilige van de werklieden. Wat was Eloi geworden als hij geen voetballer was?
,,Tennisser, zonder twijfel. Toen ik bij AS Monaco speelde, ging ik in de vakantie partijtjes tennissen op toernooitjes. Met Eric Joly zal ik het ook nog wel eens een keertje doen. Ik heb lang getwijfeld tussen voetbal en tennis, maar het voetbal heeft mij gekozen. Bij tennis moest je al een licentie betalen, het is toch meer de sport van de bourgeoisie. Voetbal is volkser. In Lens waren er mensen die niet aten om naar het voetbal te kunnen komen. Ik besef ook dat er hier in Roeselare mensen zijn van wie ik de zaterdag of zondag kan goedmaken. Daarin vind ik het spelplezier.''
Droom je dan niet meer om alsnog hogerop te raken?
,,Dat wil elke voetballer toch? Maar er moet een club zijn die mij die kans wil geven en me neemt zoals ik ben. Ik weet ook niet wat Roeselare zal doen als mijn contract volgend seizoen afloopt. Ik heb in elk geval een alternatief voor ogen: naar Amerika gaan voetballen, niet ver van Haïti.''
Je vader woont nog in Haïti. Mis je hem soms?
,,In 20 jaar tijd heb ik hem een keer of vier gezien. Natuurlijk mis ik hem soms. Ik weet trouwens niet hoe oud hij ondertussen is. Bij al mijn Franse clubs heeft hij me nauwelijks aan het werk gezien. Daarom stuur ik hem soms videocassettes op. Ik hoop dat ik die van de match tegen Standard met plezier zal mogen zenden.''
Tot slot: zijn de semi-profs van Roeselare ook in staat te doen wat Zulte Waregem doet?
,,Alles hangt af van de resultaten, maar als iedereen fit is bij ons kunnen we zeker een reeks neerzetten zoals Zulte Waregem al deed. Vooral buitenshuis hebben we de blessurelast gevoeld en moeten we dan ook dringend punten beginnen pakken. Zulte Waregem is een goed voorbeeld voor ons. Het verschil zit hem in het vertrouwen.''